Książka: Ks. Andrzej Draguła "Czy Bóg nas kusi? 55 pytań o wiarę"

Niech ta lektura skusi każdego, kto ma jakiekolwiek pytania dotyczące wiary katolickiej.

Zbiór tekstów ks. Andrzeja Draguły to złoty środek dla tych, którzy mają wątpliwości dotyczące Ewangelii i katolickiej wiary, ale nie dla nich czytanie encyklik, katechizmu i teologicznych ksiąg. Jednocześnie nie dla tych, którzy oczekują lektury wyjawiającej kawę na ławę, podającej oczywiste odpowiedzi niewymagające własnych rozważań. Nie jest to poradnik ujawniający jak żyć, żeby pójść do nieba. „Czy Bóg nas kusi” to coś dużo, dużo więcej. To zbiór 22 publicystycznych tekstów pomagających zrozumieć Ewangelię i konkretne sytuacje w niej zawarte, oraz 33 tekstów o sprawach mniej lub bardziej związanych z życiem duchowym.

Być może ktoś z was spotkał się już z tekstami ks. Draguły na łamach „Tygodnika Powszechnego”. Dla mnie to zupełna nowość i cieszę się, że zostały wydane w formie książki, bo wiele spraw rozjaśniają, rozwiewają wątpliwości. Mnóstwo fragmentów jest do przepisania w notatnik lub gdziekolwiek indziej i do zapamiętania. Co więcej, nie tylko dla wierzących! Mówi się, że ateiści powinni znać Ewangelię, aby wiedzieli, w co nie wierzą. Uważam, że każdy – wierzący, niewierzący – odczuwa pewne luki, brak wiedzy jeśli chodzi o religię. Przecież na końcu wszystko jest tajemnicą, wszystko jest właśnie wiarą.

Wszystkie artykuły kończą się znakiem zapytania (np. Czy Jezus używałby Internetu? Czym się różni miłość do Boga od miłości do żony?), jednak jak już wspomniałam, czytelnik nie powinien oczekiwać oczywistej odpowiedzi. To by było za proste. Książkę „Czy Bóg nas kusi?” należy czytać z nieustającą uwagą. Ale nawet głębokie skupienie według mnie nie wystarczy, aby po lekturze powiedzieć sobie „Teraz już wiem, o co chodzi”. Absolutnie! Książkę czyta się jednym tchem i podczas jednego-dwóch wieczorów, ponieważ każdy tekst to mniej więcej 2-3 strony. Cóż, kiedy każdy kolejny tytuł zachęca do dalszego czytania, a pod koniec już się nie pamięta, „Po co komu modlitwa”? Osobiście zachęcam do wielokrotnego powracania do tej lektury. Żeby więcej ważnych rzeczy zapamiętać. I ważnych cytatów, np. Jana Pawła II.

 Uwaga! Może wbić szpilę w czuły punkt i zmusić do pokornego zastanowienia się nad sobą: „Cała więc nadzieja człowieka pysznego w tych, którzy uświadamiając mu bolesną prawdę, kim jest rzeczywiście, poprzebijają unoszące go balony fałszywej samooceny i tym samym szczęśliwie sprowadzą go na ziemię” (s. 143), ale też pokrzepić w kryzysie: „Bóg jest takim rodzicem, który mówi nieustannie: Cokolwiek się zdarzy, kocham Cię”.

Polecam i idę sobie przypomnieć, „Czy należy bać się z(wątpienia)?

Wydawnictwo WAM, 2015

Recenzja opublikowana na dlaLejdis.pl